தத்துவம்

காதலின் நெடுங்காயிற்றால் சூழற்றி விடப்பட்ட உன் ஆதி பெருங் காமம் என் பருவத்தின் ஆணி முனையில் பம்பரமாய் சூழன்று கொண்டிருக்க முத்த விரல்களால் தீண்டி தீண்டி உன்னை வான
வில்லாய் முளைக்க செய்தது என் காதல். பிறகு பாலொடு தேன் கலந்த நம் எச்சிலின் வழ வழப்பில் உன் ஏழு வண்ணங்களையும் குழைத்து உடலெங்கும் பூசி பூசி நானுமோர் வானலில்லானேன்.
இப்போது ரெண்டு வானவில் நம் உடலாகி பக்கம் பக்கமாய் படுத்து கிடக்க காதல் நம்மை ஏந்தும் வானமாய் விரிகிறது நம் காமம் மின்னலாய் மாறி கிழக்கு மூலையில் முறிந்து மறைகிறது.
காண். - பித்தன்.