தத்துவம்

சின்ன வயசுல எல்லாரும் பண்ணது தான்.

இருந்தாலும் ஏதோ சொல்லனும் தோனுது சொல்றேன்.

எனக்கு சின்ன வயசுல இருந்து இப்போ வரைக்கும் பொண்ணுங்கனாலே என்ன னு தெரியாது(நம்பித்தான் ஆகனும்) . ஆனா நான் குழந்தையா இருந்தப்பவே குழந்தைங்கனா ரொம்ப பிரியம். பொம்மை இல்ல. உண்மை குழந்தை.
ஆனா நானும் எவ்வளவோ தீவிரமா watch பண்ணியும் குழந்தை எப்படி வருது னு தெரிஞ்சிக்க முடியல.
கல்யாணம் ன்ற பேர்ல ஆம்பள பொம்பள கழுத்துல தாலி னு ஏதோ ஒரு மஞ்சக் கயிற கட்டுறான். பத்து மாசம்(மிச்சமாவும் ஆகும்) கழிச்சு குழந்தை பொறக்குது. இது நான் எனக்கு தெரியும்.
அதாவது என்னை பொறுத்த வரைக்கும்(சின்ன பையனா இருக்கும் போது) கழுத்துல மஞ்சக் கயிற கட்டினா புள்ள வரும். அவ்வளவுதான் தெரியும்.
எனக்கு குழந்தைங்கனா ரொம்ப பிரியமாச்சே. குழந்தை பெத்துக்க ஒரு பொம்பள புள்ளயும் மஞ்ச கயிறும் வேணும். கயிற கண்டா பொண்ண காணோம். பொண்ண கண்டா கயிற காணோம்.
ஒரு நாள் நானும் என் பக்கத்து வீட்டு பொண்ணு பாரதியும் மாடில விளையாட்டடு இருந்தோம். அப்பா அம்மா விளையாட்டு தான். கட்டிலாம் புடிச்சு கிட்டோம்.
திடீர் னு அவ குழந்தை இருந்தா தான் அப்பா அம்மா விளையாட்டு நல்லா இருக்கும் னு சொல்லிட்டா. எனக்கு என்ன பண்றது னு தெரியல. தாலி வேணுமே. சுத்தி முத்தியும் பார்த்தேன்.
கம்மங் கருது கொண்டு வந்து கொட்டிட்டு பக்கத்துல மஞ்ச ஒரத்து பைய போட்டு இருந்தாங்க. (எப்படி மஞ்சள் நிறத்திலயே பை இருந்தது யோசிக்காதிங்க. கடவுள் நல்லவங்கள கை விட மாட்டார். )
போய் பைய எடுத்தேன் ஒரு நூல இழுத்தேன். நாசமா போனது கைய கழிச்சு வச்சிடுச்சு. ஆனா ரத்தத்தை பாத்த உடனே ஒரு யோசனை வந்தது. (நீங்க நெனைக்றது சரி தான்) குங்குமம் ரெடி .
ரத்தம் வழிய அந்த நூல எடுத்து கிட்டு போனேன். அவ ரத்தத்தை பாத்த உடனே
அழ ஆரம்பிச்சிட்டா. ஏய் பொண்டாட்டி அழாதடி இது தான் நம்ம கல்யாணத்துக்கு குங்குமம் னு சொன்னேன்... உடனே ஒரு முத்தம் கொடுத்தா . (பெருசா யோசிக்காதீங்க. காயமான விரலுக்கு தான் )
குங்குமமும் இருக்கு தாலியும் இருக்கு இனி என்ன கெட்டி மேளம் தான்.அட்சதை ய( கருத்து டப்பால) போட்டுட்டு போங்க.