சிறுகதை

வாழவும்
மீளவும்
வழிகளே இல்லை.

பொத்தல் வானமாய்
பொழுதுக்கும் அழும் கண்களை
எப்படித் தேற்றுவதோ?

நீர் தடம் தேடி
நிலத்துள் நீளும் வேர்களாய்
பிந்நீண்டு போகிறது
என் நினைவுகள்.
உன் பழைய அன்பின்
ஈரம் நாடி.

,