சிறுகதை

நான் தொட்டவுடன் இறுதி மீட்டலுக்கு பின் எஞ்சிய வீணையின் அதிர்வென அதிர்கிறது உன் ஆகிருதி. கிடைமட்டமாய் கிடத்திய ரெட்டை வீணையென உன்னிரு ஆப்பிள் பிருஷ்ட தொடைகள். மீட்டு
கம்பி தேடி நகர்கிறதென் விரல்கள். விரல் பட்ட கணத்தில் தொட்டணைத்தூறி கீழ் சுதியிலெழுகிறதொரு ம்கார நாதம். இசைக்க அசைக்கிறாய் அசைந்து இசைகிறாய் நீ. ரசித்து இசைக்கிறேன்.
இசைத்து ரசிக்கிறேன் நான். விரல் மீட்ட இதழ் மீட்ட நாதம் பெருகுகிறது. உறை களைந்த வீணை க்கு நாதம் உடையாவது போல் உனக்கு நாணம் உடையாகிறது. உன் வீணைத் தொடை மீட்டி தொடை இடை
மீட்டி நாதம் ததும்ப மீதம் மீட்டி நானும் நீயும் ஓய்ந்த பின் அதே இறுதி அதிர்வோடு அருகே அருகே கிடக்கின்றன நம் உடல்கள். நம்மிலிருந்து மௌனமாய் எழும்பி அறை முழுதும்
விரவுகிறது காதல் இசை. - ர. அஜித்குமார் ❤️