சிறுகதை

எல்லாம் உன் மயம். மேகமற்ற வானிலும் தேகமற்று அரூபமாகித் தெரிகிறாய் நீ. என் மனச் சாவை போல சப்தமற்று மேற்கு வானில் சூரியச் சாவு நிகழ்ந்து முடிந்து எங்கும் இருள் கவிகிறது.
உன்னை நேசிக்க தொடங்கிய பின் என்னெல்லாமும் உனதானதை போல ஏன்.. நானும் நீயானதை போல சகலமும் தன்நிறமிழந்து இருளோடு இருளாய் ஆகி பின் உருவற்று போய் உன்னுரு வாகி நிற்கின்றன.
எல்லாம் உன் மயம்.