சிறுகதை

நேற்றைக்கும் இன்றைக்கும்
பெரிதாய் ஒன்றும் மாற்றமில்லை.
ஆயுளில் ஒரு நாள் தீர்ந்து விட்டிருக்கிறது.
காலண்டரில்
ஒரு காகிதம் கிழிக்கப் பட்டிருக்கிறது.
அவளை மறப்பதாக நினைத்து நினைத்து
நினைவின் கணம் கூடியிருக்கிறது.
மண்டையிலிருந்து
கணக்கெடுக்க முடியாத எண்ணிக்கையில்
மயிர்க்கால்கள் உதிர்ந்து விட்டிருக்கின்றன.
என் வாழ்வில்
நேற்றைக்கும் இன்றைக்குமான மாறுதல்
இவ்வளவு தான்.
இன்றைக்கும் நாளைக்குமான மாறுதல் கூட
இப்படியாகத் தான் இருக்கும்.
மற்றபடி என் வாழ்வில் சொல்கிற படி
நான் பெரிதாய் ஒன்றும் வாழ்ந்து விட வில்லை. வாழப் போவதுமில்லை.
சுருங்கச் சொல்லின்
நான் வாழ வில்லை.
அவள் நினைவை
தலைமாட்டில் வைத்து படுத்தபடி
இருக்கின்ற நாட்களை எண்ணிக் கொண்டு
இறப்புக்காக காத்துக் கிடக்கிறேன்.

😔