சிறுகதை

இருளடரந்த அடர்வனத்தில் போகிற
ஒற்றையடி பாதையாய்
நேர் வகிடெடுத்து வாரிய கூந்தல்
சந்தனத்தோடு
சொட்டு சொட்டாய்
செஞ்சாயம் கலந்தது போலான நிறத்தில்
மஞ்சளும் சிவப்புமாய்
மதுர உடல்
மச்ச இதழ்
உதடுக்கு வலிக்காத சின்ன புன்னகை
அதி பரவளையமாய் இரு புருவங்கள்
முக்கோண நிலவாய் மூக்கு
பருவ வீக்கம் போல்
பரு அரும்பும் கன்னங்கள்
தலை கவிழ்த்து
தரை நோக்கும் பார்வை
நீ அழகி என்பதற்கு எத்தனை சாட்சியங்கள்..