கவிதை

எங்கேனும் இருந்து வந்து
ஒரு துதிக்கையும் தந்தமும்
வளைத்து நொறுக்கி
என்னை குத்திக் கிழிக்குமோ என்று பயமாய் இருக்கும் படி
செத்த யானைப் போல
கரு கரு வென்று
பேருருவோடு
அமைதியாய் படுத்து கிடக்கிறது இரவு.

ஒரு மின் மினி வெளிச்சமாய்
மனத்தினுள்ளிருந்து
புறப்பட்டு வருகிறது
உன் நினைவு.

வெளியில்
காற்றில் அசையும்
மரத்தின் கிளையிலிருந்துதிரும்
பூவாய்
உதிர்கிறதென் கண்ணீர்.

அந்த மலரை
முகர்ந்து பார்த்து நகரும்
ஆட்டுக் குட்டியாய்
மன மூலையிலிருந்து நடக்கத் தொடங்குகிறாய் நீ.

• பித்தன்

@june 8 - 9.51 pm