கட்டுரை

என்னை
இந்த உலகத்தை
இதை வாசிக்கும் உங்களை
இன்னும்
உயிரோடும் உயிரற்றும்
அண்ட வெளியெங்கும்
அசைந்து உலவும்
அனைத்தையும் எழுதி
தீர்த்து விடவேண்டுமென்ற
ஆசையோடு
பல் குச்சியாய்
பேனாவின் பின் புறத்தை
பல்லில் இடுக்கி கொண்டு
அமர்கிறேன்
எதுவும் துலங்கவில்லை
வார்த்தைகள் எல்லாம்
வாயிலிருக்கும் உழில் நீரில்
வழுக்கி கொண்டு
இரப்பையில் இருப்பு கொள்கின்றன...

மெல்ல மெல்ல
அந்த வார்த்தைகளை வெளியெடுத்து
எழுத தொடங்கும் போது
எங்கிருந்தோ வந்த
இளங்காற்று
என் கருமுடி கலைத்து
அன்போடு தலைகோதும்
அவளின் கைவிரல்களை நினைவூட்ட
கடலை போன்றதொரு மௌனம்
என்னோடு சேர்த்து
என் சொற்களையெல்லாம்
தன் அலைகரங்களால்
அடித்து செல்கிறது......