தத்துவம்

பிரிவின் பின்னான சந்திப்பின் கணத்தில்
நீ அழுது கொண்டிருந்தாய்
நான் உன்னை ஆழப் புணர்ந்து கொண்டிருந்தேன்
காலம் தாண்டிய வெளியில் எதிரொளித்தது
உன் நேச ஓலம்
என்னை பிரிந்திருந்த பொழுதின்
காட்ட முடியாத காதலை எல்லாம்
கண்ணீராய் உகுத்து
விசும்பிக் குலுங்கி அசைந்தாய்
அசைவின் அதிர்வில்
என் குறியிலிருந்து
மீந்தொழுகிய விந்தின் ஒரு துளி கலந்த
உன் கண்ணீரின் சிறு வெள்ளம்
இப்போது என் வானாய் கருவுற்றிருக்கிறது
சகி..
இன்னும் எனக்கான பூமி செய்ய வேண்டும்
அதற்குள்
நீ எங்கு புறப்பட்டு போனாய்
வா.. வந்து கொஞ்சம்
நெஞ்சுக்குமுறியொரு நேச ஓலமிடு.