தத்துவம்

முகிலுக்குள்
முகம் மறைக்கும் நிலவாய்
மார்ப்புக்குள் மனம் புதைத்தவளே
கார்கால மேகம் போல்
உள்ளத்தில் காதல் சுமந்து கொண்டிருந்து
வரண் தேடி வந்த பின்பு
வாய்திறக்கிறாயடி
மரணித்து ஜனனித்த விதை
மலர்(இலை)உதிர் காலத்தில்
முளைத்து விட்டு
தளைத்தோங்க நினைப்பது போலல்வா இருக்கிறது
நம் காதல்
........!
அன்பே
உயிர் நீங்கி போனபின்
ஏங்கி அழுதாலும்
எந்த உயிரும்
கூடு திரும்பாது..!
ஆக அன்பே
பிரிந்த நாம் காதல்
பிரிந்ததாகவே இருக்கட்டும்
இனி
காலக்கிழவன்
கை காட்டும் திசையில்
பயணிப்போம்.....!