சிறுகதை

இவளை பார்க்க பார்க்க உள்ளுக்குள் கள்ளல்ல அமுத ஆறே அலையோடுது. அவளும்.... அந்த புடவையும்... அந்த மூக்குத்தியும்... ஒரு புறமாய் ஒதுங்கி நிற்கும் மாராப்பும்.. கனு கனு வென
கனிந்து நிற்கும் அவள் இளமையும்.. அந்த முகத்தில் தான் எத்தனை லாவண்யம்... அவள் வைத்து கொண்டதால் அந்த பசை பொட்டு கூட அழகேறிப்போகிறது.இன்னும் மின்னாத சிறு மூக்குத்தியும்...
ஏசல் கோசலாய்.... இடையிலிருந்தும்... இருக்க வேண்டிய இடத்திலிருந்தும் நழுவி நிற்கும் அந்த எட்டு முழ சேலையும் அவளின் இயல்பான பதின்மபருவ எழிலை பன்மடங்காக்கி காட்டுகிறது.
அவளின் மேடு பள்ளங்களை ஈடு செய்கிற முனைப்பில் தான் அந்த ரவிக்கையும் புடவையும் அவளில் இருந்து கழன்று விழாமல் இருக்கிறது. அழகூட்டுவதில் மூக்குத்தியின் முக்கிய துவத்தை
அறிந்தவள் இவளே.